OSTATNIA MIŁOŚĆ

 

O, jak u schyłku naszych lat
Kochamy czulej i przesądniej!
Niech płonie pożegnalny kwiat
Ostatnich uczuć, zorzy zachodniej!

Pół nieba już w ramionach snu,
Tylko u skłonu blask prześwieca w mroku
Poczekaj, nie śpiesz się, wieczorny dniu,
O trwaj! O przedłuż się, uroku!

I choć ubywa w żyłach krwi,
Czułości w sercu nie ubywa...
Ostatnia już miłości — ty
I beznadziejna jesteś, i szczęśliwa!
                                    [Fiodor Tiutczew]

SNY DZIECINNE PACHNIAŁY...

Sny dziecinne pachniały wanilią.
Jak oderwać to życie od trwogi?
Te dni jak małe bożki w oliwkowym lesie
- wyrosły z nich dorosłe wilki i ogień
opalił sosny strzelistych uniesień.
Takie to dzieje, matko. Boli wiatru kolec
wbity w dwudziestą jesień, kiedy umiem
już najtrudniejsze słowa. Na pięknym stole
umierają kwiaty - suche deski trumien.
Dusi las zdarzeń przerosłych. Nic więcej.
Matko,
jeszcze jednym uśmiechem sprzed lat dwudziestu
przywróć
mi wzrok dla świata
dziecięcy.
                                      [Krzysztof Kamil Baczyński]

ŁĄKA

Rozsypały się kwiaty po łące
paletą kolorów i barw
Zaświeciło w kolorach słońce
Odpłynęła cichutko mgła

Rozsypały się kwiaty po łące
Motylom otwarły się skrzydła
Zatańczyły nad łąką dmuchawce
Na krzaku usiadła wilga

Rozsypały się kwiaty po łące
Fletnią Pana poruszył wiatr
Zaśpiewało w kolorach słońce
Popłynęło muzyka barw

A ja stałem w tęczy kolorów
kwiatów, motyli amorów
i nie wiem skąd się tu wziąłem
czy żyję, czy też zasnąłem
                   [Marian Oszek]

WIATRU WIOLINOWA STRUNA

Związany węzłem naszej tajemnicy
grywam na wiatru wiolinowej strunie
a echo niesie i pod niebem krzyczy
do słońca wątłe wyciągając dłonie

upadłe dusze ze snów niewyśnionych
wtórują dźwiękom niewidzialnej harfy
złapię choć jeden życiodajny promyk
uwolnię myśli śpiące pośród martwych

srebrnymi łzami powypełniam źródła
i nurty rzeki pochłoną milczenie
otchłań rozproszę abyś znowu mogła
mojej muzyki być zaklętym brzmieniem

nie pęknie wiatru wiolinowa struna
dopóki kamień tam na wzgórzu leży
bo na nim ryta jest tajemna runa
i dusza płonie i ten co uwierzył...
                                               [Sfinx]

TO TYLKO PIES,...

To tylko pies, tak mówisz
Tylko pies
A ja Ci powiem
Że pies to czasem więcej jest
niż człowiek
On nie ma duszy, mówisz
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe.
Maleńka dusza, wielki człowiek.
Psia dusza się nie mieści w psie.
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie
A kiedy się pożegnać trzeba
I psu czas iść do psiego nieba
To niedaleko pies wyrusza
Przecież przy Tobie jest psie niebo
Z Tobą zostaje jego dusza.
                                            [Barbara Borzymowska]

ŻYJEMY PRĘDKO

Więc owa szybkość, ta nerwowa prędkość,
jest świadomością przemijania? Chęcią,
aby zmieścić się w sobie przydzielonym czasie?
Nie wiem tego i nie chcę pamiętać
ograniczenia, w jakim żyję.

Żyję szybko, bo w ruchu widzę życie, chciwie
chłonę zapach dojrzałych zbóż, które czekają
na żniwiarzy; a żniwa są po sianokosach,
które pachniały przedtem; a przedtem akacje
i bzy jak banał - całe abecadło
zapachów. Ulewa kwiatów, krzewów, drzew.

Czy żyjąc szybko - żyje się podwójnie?
Żyjąc powoli, wolniej się umiera?

W jednym życiu, jakie dane ciału,
by na śmierć czekać - czasu mam za mało:
ona posłusznie czeka mnie poza nim.
                                        [Ludmiła Marjańska]

CIEMNA, ZAMKNIĘTA...

 


Ciemna, zamknięta kawiarnia,
Ulica pusta bez dna.
Wśród mokrych liści latarnia,
Mgła.

Cichnący słychać w oddali
Jęk zamykanych bram
I otośmy z sobą zostali
Tej nocy znów sam na sam...

...I dużo trzeba zapomnieć
Aby spamiętać te sny,
W tę noc tak pustą ogromnie,
W tę noc pełną lęku i mgły.
                           [Antoni Słonimski]

SPADAJĄCA GWIAZDA

                                                                              Kiedy jesteś małym dzieckiem
                                                                              Wiele marzeń w sercu masz
Ale gdy dorastasz - z wiekiem
To przy jednym pięknym trwasz...

Patrzysz na świat pełen łez
Nie wiesz dokąd tak Cię gna
Ale gdy zrozumiesz sens
Cichą wiarę w sercu masz...

I gdy noc gwiazdy pobudzi
Ty z nadzieją szukasz tej
Która chciałaby się potrudzić
By spełnić Twój sen...

Nagle taka właśnie spada
Z cichym wołaniem serc
Ta co sens wytrwałości nada
Byś Ty mógł uśmiechnąć się...

Wtedy patrz głębokim spojrzeniem
Jak ta gwiazda pięknie lśni
Bo to właśnie na Twoim niebie
Spełnią się dzisiaj Twe sny...
                                [Aleksandra Daukszewicz]

KWIATÓW CZAR

Z czarodziejskiej góry ptaki
Rozsypały białe maki.
Jak druida broda biała
Łąka cała oniemiała.

W dali kolorowa tęcza,
Tańczące kwiatów naręcza.
Sięgają trąbkami owady
Po nektar-pokarm bez wady.

Pod tęczą i nad łąkami,
Z płatków ponad łodygami,
Motyle patrzą ciekawie
Na wszystko, co piszczy w trawie.

Na drobnych kwiatów koronki,
Chrząszcze, ślimaki, biedronki.
Kraina zaczarowana,
Jak pędzlem namalowana.

Zazdrość ciska inne kwiaty
za maki-pełne poświaty.
Cudowny to kawał świata
Ta Polska nasza skrzydlata.
                                              [Marta Sztark-Żurek]

KOBIETA

Samotna
niezwykła w promieniu
porannego słońca

inna
dostrzegana zawsze
w wycinku rzeczywistości

subtelna
ma określoną osobowość
próbuje włączyć się w świat

eteryczna
intrygująca tajemnicą
której do końca nie odsłania

zwiewna
smukła pulsuje w gestach
i szumie życia

delikatna
zafascynowana naturą
zmienia myśli w długie monologi

obca
powtarza wahanie
by stać się anonimową

zza zasłony życia
patrzy
po prostu kobieta
                                           [Barbara Kobos Kamińska]

O PSIE, KTÓRY NIE ROZUMIAŁ

 Pewien pies, którego pan lubił, pewnego dnia usłyszał, jak zwraca się do niego surowym tonem:

     - Ty parszywy psie!
 
Strasznie przybity, pomyślał sobie, że najlepiej będzie zanurzyć się w stawie. Wyskoczył stamtąd ociekający wodą i szybko pobiegł do pana, jakby chciał powiedzieć:
                 "Popatrz, moja sierść jest znowu lśniąca, choć przedtem była zmierzwiona i zmatowiała".

 Ale pan zaczął na niego krzyczeć jeszcze bardziej.
 
Kiedy ci, których najbardziej kochamy, krzyczą na nas, nie czynią tak dlatego, że zmieniliśmy nasz wygląd zewnętrzny - ale nasze wnętrze.
Pies nie zrozumiał, ale ty powinieneś.
[Tradycja sunnicka]