Szczęśliwe serce tak rozmiłowane,Że w Bogu wszystkie są jego pragnienia,
Dla tej miłości ma w proch podeptane
Wielkości świata, ułudy stworzenia,
I tylko w Bogu znajduje swą chwałę,
Obfitość szczęścia i rozkosze trwałe.
Dla tej miłości umie zaprzeć siebie,
Nie szuka tutaj ziemskiej szczęśliwości,
Wzrok swojej duszy utopił hen, w niebie,
Kędy jaśnieje blask wiecznej światłości...
I wśród wzburzonych życia tego toni
Dąży z otuchą, gdzie pieśń szczęścia dzwoni.
[Św. Teresy z Avila]
Wspaniały wiersz :) Chociaż...czy umiałabyś żyć bez szczęścia tutaj, na ziemi? Odpowiedz szczerze :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Nie wiem czy umiałabym?
OdpowiedzUsuńJednak życie bez szczęścia byłoby bezbarwne i puste.
Pozdro