(Leslac)
Pani Miecza, nie straszny ci wojownik srogi,
Gdy do walki idziesz - nie ma w tobie trwogi,
Odważnie podążasz przez nieznane ziemi;
Dlaczego nie ujawnisz, co w twym sercu drzemie?
Pani Miecza o niezrównanej w walce biegłości,
Pani pełna siły, woli i umiejetności,
Pani jak lód twarda. Pani zimnej stali,
Dlaczego nie chesz przyznać, że uczucie pali?
Pani Miecza, wojennego rzemiosła mistrzyni,
Dzięki twoim talentom zawsze zwyciężczyni,
Nie zlękłaś się potworów rodem nawet z piekła;
Dlaczego przed dotykiem miłości uciekłaś?
Pani Miecza, nie boisz się bólu i rany,
Szybko jak błyskawica mkniesz przez mgieł tumany,
Nie cofasz się przed niczym, twa duma jest znana;
Dlaczego udajesz, że uczuć w tobie nie ma?
Pani Miecza, gdzieś w głębi twoje serce przędzie
Nitkę uczucia - i żadnym ślubem jej się nie pozbędziesz.
Żyje w tobie dziewczyna cicha i łagodna,
Mimo wszelkich okrucieństw zadawanych co dnia.
Pani Miecza, na dnie twojej dziwnej duszy
istnieje wciąż panna, choć myślisz, że jej snu nic nie wzruszy,
Zastygła pod twardą powłoką lodową
Myślisz, że to grób - ale sama nie wierzysz w to slowo.
Pani Miecza - śluby wszelkie, jakie tylko składałaś,
Nie zniszczą twego serca, choć może tego chciałaś;
Pani Miecza, po zimie wiosna znów nadchodzi,
Pewnego dnia twoje serce ze śpiewem się odrodzi.
Pani Miecza, pewnego dnia zjawi się mężczyzna
I wydobędzie cię z ciemności, w jaką się wtrąciłaś.
Stopi lód, który twą duszę ciągle jeszcze ścina;
W ten dzień, Pani Miecza, obudzi się dziewczyna.
Ksiazka pod tyt. " krzywoprzysięzcy" aut. Mercedes Lackey
