APOSTROPHE

Nie umiejętność moja to sprawiła,

Ale natura dobrym cię czyniła;

Ta zaś łaskawość i kochanie z tobą

Z tej okazyjej, żeśmy rośli z sobą,

Kiedym wsiadł na cię, tak mi się widziało,

Że na mnie wojska sto tysięcy mało;

Było i męstwo, było serca dosyć,

Nie trzeba było w pierwszy szereg prosić

Ustaną teraz we mnie te przymioty,

Wszędzie owej, co była, ochoty;

Zawsze od bystrej wody sokół stroni

Gdy czuje w skrzydłach, że pióra wyroni

Nie takieć miało być rozstanie,

Nie z takim żalem ciężkim pożegnanie;

Tyś mnie donosić miał jakiej godności,

A ja też ciebie dochować starości.

Ciężkież to na mnie będą peryjody,

Gdy ciebie wspomnę na owe swobody,

Których, na tobie jeżdżąc, zażywałem

Jakie zamyślił, tego dokazałem.

Gdy wojska staną w zwykłej bataliej

Ja nie wygodzę swojej fantazyjej

Więc ciężko westchnąć i zapłakać cale

Na cię wspomniawszy mój dereszu*-Vale**!

               Jan Chryzostom Pasek 

                               "Pamiętniki"

 

* deresz (z węg.) — koń maści czarnej lub czerwonej, pomieszanej z białą (szronek).

** Vale(łac.) — żegnaj.