WIOSNA

Szarą mgieł sukienką otulona,
z roztańczonym, psotnym wiatrem na ramionach,
budzi stare drzewa z zimowej tęsknoty,
wplata w bure pola promień słońca złoty;
maluje leciutką zielonością łąki,
rozwija zaspane i nieśmiałe pąki,
świt czaruje śpiewem ptaków kryształowym,
na gałęziach kładzie kotki - bazie płowe;
wita srebrnym śmiechem zbudzone motyle,
kąpie im skrzydła w tęczo złotym pyle.
Słonecznym dotykiem dłonie nam ogrzewa
w duszy nuty układa i ubiera w słowa ...

Zanim kwiaty rozdzwoni wiosenną piosenką
wybiegnij na spotkanie i podaj jej rękę!
                                             [Renata Strug]


1 komentarz:

Mam prośbę do komentujących - wpisujcie opinie na temat wiersza,
proszę o konstruktywną krytykę.
Bardzo proszę, podpisujcie się IMIENIEM lub PSEUDONIMEM!
Nie bądźcie anonimowi! Dziękuję.