SŁYSZĘ CZAS

Tylko w nocy słyszę czas,

Pytam dokąd mnie goni

Przez tyle świata, tyle miast,

Ciągle zmieniam adresy,

Gubię zapiski i rękopisy,

Nie wiem gdzie mieszkam

I nie wiem jak długo,

Bo to wszystko tymczasem,

Wszystko w międzyczasie,

W tym bękarcim słowie,

Ale jakże mądrym

I jak okrutnym,

W międzyczasie od początku,

W międzyczasie do końca,

I tyle jest mego słowa

A poza nim

Już prawdziwy czas

Słyszę go w nocy,

Patrzę w ciemność i widzę

Jak mijam w nawiasie,

Od urodzenia do śmierci,

Pod każdym adresem,

W każdym mieszkaniu,

W ogromnym świecie,

Śród pogubionych zapisków

I trwożnych słów

Mego międzyistnienia.

Na próżno go pytam,

On mnie nie goni,

Czeka spokojnie,

Nic mi nie powie

I jeśli co słyszę

To tylko szum w uszach

Pusty szum.

Jest to czas w który nie mogę wkroczyć,

Któremu nie mogę się sprzeciwić,

Do którego nie należę

A który jest wszystkim.

[Kazimierz Wierzyński]