WSPOMNIENIA

Zagubione serce
Zagubiona dusza
potęgą rozpaczy
Zawiść swą wymusza
          
Nie zawiść zazdrości
Lecz zawiść cierpienia
która w oka mgnieniu
W gorycz się przemienia
          
Zagubione serce, jak zgnębione dziecię
Zagubiona  dusza, tuła się po świecie
W sercu bardzo  wiele
Wspomnień złych zostało
choć istota żyje, wszystko w niej umarło.  
                                       [Agnieszka Różnowicz]