Księżyc miesza teraz w parku światło swoje
ze światłami latarni pstrokato malowanymi
i wszystkie na ziemi zarysowane wyraźnie zwoje
z kamieniami, drzew koronami, gałązkami smukłymi.
I całe miasto roi się wokoło w parku,
spragniona miłość między drzewami i krzewami,
spragniona miłość między klonowymi alejami,
to jest tak czarujące w sierpniowym świetle księżyca,
to jest tak mistyczne w świetle księżyca.
ze światłami latarni pstrokato malowanymi
i wszystkie na ziemi zarysowane wyraźnie zwoje
z kamieniami, drzew koronami, gałązkami smukłymi.
I całe miasto roi się wokoło w parku,
spragniona miłość między drzewami i krzewami,
spragniona miłość między klonowymi alejami,
to jest tak czarujące w sierpniowym świetle księżyca,
to jest tak mistyczne w świetle księżyca.
Gustaf Fröding
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Mam prośbę do komentujących - wpisujcie opinie na temat wiersza,
proszę o konstruktywną krytykę.
Bardzo proszę, podpisujcie się IMIENIEM lub PSEUDONIMEM!
Nie bądźcie anonimowi! Dziękuję.