JESIEŃ

Już jesień mój panie

Przyszła niespodziewanie.

I liście pożółkły

Spadają z drzew

Dywanem ścieląc się

U naszych stóp.

Wiatr hula w kominie

Smutne melodie gra.

Mój świerszcz spakował

Swoje skrzypce i w świat powędrował.

A Ty spoglądasz na niebo

I ze łzą w oku

Żegnasz ciepłe lato

I już wiesz, że promyk słońca

To już nie ten, nie ten.

I zieleń zszarzała,pożółkła

A mięta nie pachnie już wcale

Maciejka z ogródka znikła

Lato skryło się za horyzont.

To jesień mój panie

Przyszła niespodziewanie.

To przyszedł jej czas

Deszczowo i smętnie

I nadszedł czegoś kres.

Nostalgia, wspomnienia

Zmuszają do zastanowienia

Czy warto, czy jest w tym wszystkim sens

Bo wszystko przemija i ma swój kres.

               [Anna Klitkowska]