FIOŁKI

Fiołki, jak i inne kwiatki, nie chciały mieć ust ni oczu,

rąk, które można załamać, włosów, co mogą posiwieć.

Wolały zamilczeć w trawie, z daleka na uboczu.

Wolały nie być szczęśliwe ani też nieszczęśliwe.

Fiołki nie chciały się spalić w pożarze na siódmym piętrze,

fiołki nie chciały umierać na łóżku w krzyku i strachu.

Nie chciały być wcale większe, mądrzejsze i gorętsze,

życzyły sobie spokoju w niskim, fiołkowym zapachu.

Fiołki nie chciały miłości, tęsknot i czekan na listy.

Nie chciały płaczu marzenia, kiedy je na śmierć wzywają.

Wolały codzienną pszczołę obojętności złocistej,

która im serca nie weźmie, bo go umyślnie nie mają.

[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]