PIĘKNA W OGRODZIE

Obudziłaś krople dnia
Gdy drzewa zaczynały swoją pieśń
O jakże jesteś piękna
Z wesoło rozwianymi włosami
I z otwartym źródłem gdy przyszłaś
Bym nasłuchiwał gdzie żyjesz i którędy wędrujesz!

 




O jakże jesteś piękna
Biegnąc z puchem dzierlatki
Wokół owiewających cie aromatów
Gdy westchnienie zdmuchuje delikatne pyłki
Z ogromnym słońcem we włosach
I z pszczołą w blasku twojego tańca

O jakże jesteś piękna
Z nową ziemią którą miłujesz do bólu
Od korzeni aż do korony cienia
Wśród sieci eukaliptusów
Z połową nieba w głębi twoich oczu
I z drugą połową w oczach które kochasz




  O jakże jesteś piękna
Gdy budzisz różę wiatrów
Gdy odsłaniasz swoje gniazdo
Niech nie pójdzie na marne taka miłość
Niech nie poskarży się nawet cień

Przed greckim motylem którego zapaliłaś

Wysoko z radością jutrzenki
Wypełniona zielenią wschodu
Wypełniona głosami pierwszych ptaków
O jakże jesteś piękna
Zrzucając kroplę dnia
Gdy drzewa zaczynają swoją pieśń!

[Odisseas Elitis]