Ptak anielskie ma pióra,
Anielskimi skrzydłami zlata,
Po anielsku błądzi w chmurach.
Mógłby ptak być królem świata.
Skrzydła mają też motyle,
Lecz nie w nich się jawi świętość.
Ich anielskość w świętym pyle,
Święty ich aksamit, święta miękkość.
Gdzie niezwykłość ich uroku?
Ile wdzięku znajdziesz w kwiatach?
Tam szukając, jak w amoku,
Anielski odkryjesz zapach.
Jaka świętość! Ile piękna. Lecz...
Co z człowiekiem? W nim co dojrzeć muszę.
Ach, tak! Jest jedna rzecz!
Człowiek... Człowiek ma anielską duszę!
[z netu]
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Mam prośbę do komentujących - wpisujcie opinie na temat wiersza,
proszę o konstruktywną krytykę.
Bardzo proszę, podpisujcie się IMIENIEM lub PSEUDONIMEM!
Nie bądźcie anonimowi! Dziękuję.